Nieuw-Zeeland

Christchurch

In de luchthaven van Sydney aten we nog een (vegan) Rebel Whopper bij Hungry Jack’s, het is eens wat anders als kerstmenu. De vlucht naar Christchurch verloopt vlot maar er is weinig sprake van kerstsfeer behalve de Merry Kiwi Christmas banner in de aankomsthal. We slapen enkele uren en gaan op verkenning in Christchurch maar op kerstdag lijkt iedereen hier nog te slapen en op een souvenirwinkeltje na is alles dan ook hermetisch gesloten. We staan stil bij de overblijfselen van de Christcurch Cathedral na de aardbeving van 2011 en eigenlijk past dit beeld bij de verlaten aanblik van de stad. We besluiten naar onze B&B Arbutus te gaan in de heuvels van Christchurch. Daar worden we met open armen ontvangen door Jo, de vrouw des huizes. Het kerstfeest is daar in volle gang en ze heeft niets liever dan dat we ook aanschuiven aan de feestdis met de rest van het internationaal gezelschap dat hier ook logeert. Het is een gezellige namiddag/avond bij Jo waar we ons toch een beetje ‘home away from home’ voelen. Tweede kerstdag wordt een stralende dag en we trekken de heuvels in om via het Crater Rim pad naar Lyttleton te stappen. De ‘jaw dropping’ views tonen zich al van hun beste kant. We volgen het pad blijkbaar enkele uren de verkeerde kant uit of onze kaart klopt niet . Een koppeltje overbezorgde locals heeft ons zelfs terug naar het startpunt gevoerd. We hebben toch zo’n 22km in de benen en kruipen moe en voldaan onder de (merino)wol. Volgende dag halen we onze camper op en we zijn nog niet goed onderweg of we merken dat er een raampje ontbreekt. Retour naar de verhuurcentrale waar ze gelukkig nog een reservecamper hebben. Hierdoor verliezen we wel wat tijd en we hebben nog geen staplaats om de nacht door te brengen. Daar komt dan ook nog de lichte stress bij van het links rijden bij zeer harde rukwinden. Gelukkig is het hier klaar tot halftien dus we hebben nog wel even om iets te zoeken. Aangekomen in Tekapo rond halfnegen moeten we wel een staplaats gaan vinden … Op dat moment stopt een ranger met de vraag “You folks need any help?” en hij verwijst ons door naar de DOC campsite van Patterson’s Pond enkele kilometers verder. Een prachtige afgelegen plek aan de rivier. DOC staat voor “Departement of Conservation” en het is deze organisatie die overal ten lande basiskampen voorziet voor kampeerders. Altijd in de vrije natuur zonder enige voorzieningen met uitzondering van een toilet! We ondervinden die nacht snel hoe koud het ook kan worden in NZ.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

LAKE PUKAKI – MOUNT COOK

We zijn vroeg wakker om de streek te verkennen en onze tocht naar Mount Cook aan te vatten. We houden halt aan Lake Tekapo en nemen een kijkje in het kleinste en meest idyllische kerkje met de prachtige naam ‘Church of God’. Dit huis van God aan de rand van het turquoise meer heeft geen altaar maar een groot venster om het overweldigend zicht op het meer ten volle ten kunnen aanschouwen. Deze ochtend is ook het moment om via video call even hallo te zeggen aan het thuisfront. Het Podevynfeestje is in volle gang en het doet deugd de familie eens te zien en te horen. We rijden verder naar Mount Cook langs de vijfsterren+ route. De Zuidelijke Alpen, inclusief Mount Cook, zijn volledig zichtbaar als je langs het azuurblauwe water van Lake Pukaki rijdt. Elke ster dik verdiend, dit hebben we nog nooit gezien. We wandelen een stuk van het Hooker Valley pad, over een hangbrug, langs besneeuwde bergflanken maar we willen beiden snel naar onze kampeerplek. Genieten bij Lake Pukaki, misschien wel ‘once in a lifetime’. Hier komen we volledig tot rust en eigenlijk zouden we hier wel eens heel lang kunnen blijven. Lake Pukaki betovert zijn bewonderaars van ’s morgens tot ’s avonds.

• 

• 

• 

• 

OTAGO PENINSULA

Op zondag rijden we naar het zuiden via Twizel en Dunedin richting Otago Peninsula. Het weer is hier fris en winderig maar ‘the local wildlife loves it’ zeggen ze ons. En wildlife staat in de ‘Wildlife Capital’ op de agenda. Monarch Cruise neemt ons mee vanuit Otago Harbour langs de ongerepte stranden om naar pinguïns en vogels te kijken met nadruk op de grootste zeevogel ter wereld, de albatros. De pakeka of de geeloogpinguïn valt echter nergens te bespeuren en van de vogels zijn we ook niet echt onder de indruk. Tot wanneer een albatros krijsend neerstrijkt op het water en naast de boot blijft dobberen. Plots dartelt er ook een kleine dolfijn naast de boot dus dit begint erop te lijken. Onze kapitein spot een binnenvarende vissersboot en besluit deze te achtervolgen. Geniale zet vindt iedereen want het hele vliegende wildlife van Otago volgt in zijn kielzog. Met een spanwijdte van 3,5 meter vliegen vele albatrossen langs onze boot en de camera’s klikken continu.
Terug aan wal zetten we onze tocht verder langs de zuiderroute om dan via Invercargill richting Noordwesten tot in Te Anau te rijden. In het zuiden rijden we door een fris en nat regenwoud maar alweer zo anders en alweer zo de moeite waard. We overnachten aan Lake Manapouri en moet het nog gezegd, op een mooie plek.

• 

• 

• 

• 

MILFORD SOUND

Om zes uur ’s morgens zitten we in de camper richting Milford Sound. Het mooiste van deze trip is de route door Fjordland. De eerste 50 km rijden we door bushland waar de lokale manuka en de prachtige lupines in grote getale aanwezig zijn, een bloemenzee in alle tinten paars. We stoppen aan de Mirror Lakes en volgen een sprookjespad met mossen en varens naar Lake Gunn. Lake Marian Falls gulpen wat verder in cascades door het regenwoud. Even verder verrijzen de 2700 m hoge Darren Mountains waar de Homer Tunnel werd gehouwen. De tunnel is niet verlicht en hij lekt, dit is voor mij het meest enge deel van de route. Hellingsgraad 10% en ontelbare haarspeldbochten naar de fjord (met een niet al te krachtige motor in de campervan). We beslissen ter plekke om op een boot te springen die langs de meeste bekende fjord van Nieuw-Zeeland zal varen. Het mooie weer toont ons de 1692 m hoge Mitre Peak in volle glorie. Het moet gezegd dat er in deze prachtige omgeving ook een spelbreker rondvliegt, nl. de sandfly: een piepklein zwart vliegje dat je in een mum van tijd enkele prikjes geeft waar je dagen geniet van hebt. Overnachting op de DOC campsite van Cascade Creek om oudejaarsavond te vieren inclusief wandeling in één van de vele sprookjesbossen waar de vogels zonder angst bij jou komen als boodschappers uit een andere wereld.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

WANAKA

Happy 2020! Om het jaar goed te beginnen rijden we voor dag en dauw naar het Bird Sanctuary in Te Anau om naar de met uitsterven bedreigde takahe te gaan kijken. Die zitten hier niet in een kooi maar in een echt domein. We moeten in het lange gras op zoek naar 3 vogels die zo groot zijn als een kip en ook niet vliegen. We wandelen even rond en wie zit daar mooi te wachten op ons: de takahes! Echt wel de moeite waard. Queenstown laten we links liggen en overnachten in Wanaka waar het pijpenstelen regent. Ik slaag er ook in om in de regen in de verkeerde campervan te springen op de campsite. Gelukkig konden de mensen lachen met mijn onverwachts bezoek. Volgende dag stralend weer en hartje zomer in Wanaka waar de lucht vibreert van de adrenaline. De mogelijkheden zijn hier eindeloos. Hoe gekker, hoe liever … Wij gaan voor een klim op de Mount Iron om even te stappen en wat kilometers in de benen te hebben. Overnachting in Fox Glacier.

• 

• 

• 

• 

LAKE MATHESON

Volgende ochtend wandeling aan Lake Matheson. Van hier kunnen we de Mount Cook nog eens bewonderen en inderdaad, we weten niet meer welke view de mooiste is. Dit Zuidereiland is de ideale bestemming voor een road trip. Lake Matheson is trouwens één van de meest gefotografeerde plekjes in Nieuw-Zeeland. En nergens is het druk, we staan versteld over de oneindige ruimte in dit land en vragen ons soms af waar de mensen zitten. We road trippen verder langs ronkende namen als Hokitika naar boven. Alles is hier zo green and clean volgens de Tiaki Promise: iedereen is verantwoordelijk om zorg te dragen voor kostbaar Nieuw-Zeeland, nu en voor toekomstige generaties. ‘Take nothing but memories, leave nothing but footprints.’ Op ons lijf geschreven met die kleine rugzakken. Ik zou hier anders al enkele kilo’s overgewicht aan souvenirs alleen al in mijn valies gehad hebben.

• 

• 

• 

• 

KAIKOURA

Richting Kaikoura via Hanmer Springs en eenmaal aangekomen in Kaikoura beslissen we al snel om op de eerstvolgende walvissenboot te springen voor enkele uurtjes spotting. We zien de potvis en de bultrug, blijheid en dankbaarheid. Verder is de tocht met de catamaran ook al een avontuur op zich waar niet elke maag tegen bestand is. Zo wordt de Chinese familie in groep letterlijk kotsmisselijk. Ook de Indiërs aan boord vallen misselijk in slaap en de rest van de ongelukkigen zit achteraan te wachten tot de tocht voorbij is. Als een volleerde ranger zoek ik met de lengte- en breedtecoördinaten onze volgende campsite op. Altijd spannend, je weet nooit hoe groot en toegankelijk de plek is en of er nog plaats is voor onze campervan. Ook hier moeten we 6 km rijden over onverharde wegen en ik ben geen held, ik wil “Deliverance” toestanden liever vermijden maar Vince rijdt verder en ook ons Puhi Puhi plekje aan de Clinton rivier blijkt top te zijn. Ik kook in de camper en we slapen 9 volle uren onafgebroken zoals iedereen op de campsite, het is ook de regel dat het na 10 uur stil moet zijn. De ochtendstond heeft goud in de mond maar vooral ook een kolonie zeehonden die nog liggen te dutten op de witte rotsen langs de weg met kleintjes van enkele weken oud. Hier aan de oostkust liggen de zee, de weides met ontelbare koeien en schapen, de treinsporen en de weg (SH1) netjes naast mekaar. Verder door de wijnranken richting Blenheim, Rapaura, Havelock. Kleine spannende omweg op zoek naar een rustplaats waardoor we met de camper enkele kilometers door de gravel in het bos reden wat niet de bedoeling was eigenlijk  Deze prachtige dagen en dagen die nog zullen komen, vergeten we nu al nooit meer. Hoe dankbaar zijn we dat dit alles kan en dat we onze break hebben aangedurfd, samen sterk. In het heden leven is een oefening die enkel kunst baart en daar zijn we nu toch volop mee bezig. Mijn detox gaat ook gewoon door: geen vlees, geen alcohol, geen nicotine, geen wekker, geen stress en geen haardroger 😉
We zijn het gevoel van week of WE helemaal kwijt!

• 

• 

• 

• 

PICTON

Prachtig pittoresk Picton. Laatste dag op het Zuidereiland en als we dachten dat Picton minder mooi zou zijn omdat hier de ferrydrukte woedt, dan zijn we andermaal verkeerd. Vince zegt wel 20 keer “dit heb ik nog nooit gezien, wat een mooie plek”. En toch staat hier heel wat vastgoed te koop, niet vergeten dat dit gebied ook onderhevig is aan aardbevingen. We zoeken onze campsite in Whatamango Bay waar we de rest van de dag chillen en wandelen langs het water. En dan is het zover, het moment is aangebroken om de ferry te nemen naar Wellington. Deze ferrytocht is gekend als één van de mooiste ter wereld, deze haven uitvaren langs de Marlborough Sounds is adembenemend. Aangekomen op het Noordereiland zoeken we ons campsite en genieten we van de natuur in alle rust. Om 10u gaan de lichten en slapen we door tot de ochtend. Ook hier zijn de nachten muisstil.

• 

• 

• 

• 

• 

TAUPO

Richting Taupo passeren we Waiourou en Mount Ngouruhoe (Mount Doom uit LOTR). We overnachten aan Lake Taupo op (wellicht) de mooiste campsite, op enkele meters van het indrukwekkende meer. Zwarte zwanen komen af en toe nieuwsgierig eens kijken. Ook de geothermische velden van Orakei Korako slaan we niet over. En dan weer richting campsite op zoek naar de rust en de natuur. Het is ondertussen wel al 19u gepasseerd en ons geluk moest eens op geraken: de campsite staat propvol. Hier hadden we niet op gerekend en anderzijds hebben we ook geen zin om ons hier nog bij te proppen dus moeten we verder zoeken. En dat is dan het mooie aan Nieuw-Zeeland als je even zoekt, vind je snel een andere plek. En ergens tijdens deze reis zijn we ook wel kameleons geworden die zich overal aanpassen. Of het nu een luxeresort of een frisse campervan is, we maken er overal het beste van. We moeten ’s morgens altijd lachen als we wakker worden. We slapen gemiddeld zo’n 8 uren per nacht onafgebroken, wat een zaligheid. En de nachten zijn hier echt koud en onze buff is het meest gedragen kledingstuk (ook ’s nachts). De camperbedden zijn tot nu toe de beste voor Vince dus moeten we thuis misschien ook gewoon op de grond slapen met een dunne matras?? Vince slaagt er ook in om binnen de 5 minuten in slaap te vallen… We hebben nu nog de volle 24 uur om rond te hossen met de camper. We gaan de sfeer opsnuiven in Matamata, beter bekend als Hobbiton of de filmset van LOTR. Drukke warmwaterbronnen en optredens van Maori’s laten we links liggen. We willen snel terug in de rust van de natuur maar de campsite staat alweer propvol en we rijden door naar Waihi Beach in Coromandel. Een piepklein dorpje aan zee met prachtige huizen op het strand. We gaan de roadtrip met de camper toch wel missen, de stilte en de nabijheid van de overweldigende natuur hier. We kunnen een poging doen om het te beschrijven maar er zijn weinig woorden voor, we weten nu al dat we terug komen voor een langere periode.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

AUCKLAND

Eens de camper is afgeleverd komen we in Grand Central Service Apartments terecht in hartje Aukland. Een oud treinstation dat omgebouwd is tot kamers en appartementen voor alle mogelijke doelgroepen. Je ziet hier de grandeur van vroeger nog met een reusachtige inkomhal en verlaten zalen die lijken te wachten op reizigers. Speciale sfeer ook door de mix van verschillende groepen en leeftijden maar zeer aangenaam om hier even te blijven na enkele weken rondtrekken. Hier kunnen we alles weer even ordenen, glad strijden en vooral ook eens wassen! En dan is het tijd om Auckland te verkennen. We genieten van de “City of Sails” vooral ook omdat dit een mooie afsluiter is van het NZ avontuur, wetende dat Tahiti volgende week wel eens heel druk zou kunnen worden. Bovendien is hier ook een Countdown supermarkt in de buurt die 24/7 open is. De haven van Auckland is charmant, ook al wordt druk gewerkt aan het nieuwe downtown plan. Wynyard Quarter met de Boat Harbour en Westhaven Marina biedt zo’n 2.000 ligplaatsen in de jachthaven. Even verder in Silo Harbour zie je dan de yachten groter dan 30 meter en makkelijk tot 120 meter. Het is hier relax toeven en we halen ook hier moeiteloos 20.000 stappen per dag. We hoppen van Silo Park naar de Fish Market op North Wharf . We verkennen de oeverpromenade van Tamaki Drive en laten ons verleiden om via Queen’s Street enkele parken te bezoeken. We doen aan resto- en barhopping en dat bevalt ons ook wel! We sluiten Auckland af met een boottocht in de haven. We komen hier zeker terug. Tijd om in te checken nu richting Tahiti!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•