Chili
Na afscheid van de zeeschildpadden in de kleine baai nemen we de taxi richting luchthaven. Aankomst Santiago rond 20u maar we springen alweer 2 uur vooruit. Op de luchthaven van Santiago heb ik het gepresteerd om op de grond te vallen omdat ik een verwoede poging deed om Vince en taxichauffeur naar de wagen te volgen. Met een wiebelige rugzak in de hand was dat geen goed idee maar voor diegenen met dezelfde humor als ikzelf: lach maar eens goed want ik heb me niet echt pijn gedaan! We laten Santiago aan ons voorbij gaan gezien de recente onrusten. Bovendien gaat onze voorkeur altijd uit naar de pure natuur. Volgende ochtend dus richting Puerto Montt maar ook hier moet je vroeg op de luchthaven zijn want voor we het weten staan we ook hier een uur aan te schuiven om in te checken. Aangekomen in Puerto Montt moeten we nog een auto zoeken en op de luchthaven blijken we geen succes te hebben. In het hotel hebben we meer succes en de volgende dag kunnen we op road trip vertrekken met onze Mahindra Jeep richting zuiden. Voor de meeste Chilenen eindigt Chili in Puerto Montt maar dan heb je tot aan het zuidelijkste puntje de helft van het land nog niet gehad. Wij willen de weg door de wildernis volgen langs gletsjers en huizenhoge boomvarens: de Carretera Austral. Langs de weg zit een condor in de berm en we weten meteen dat goed zitten in de pure natuur. In Calete Arena zijn we net op tijd voor de ferry naar Calete Puelche en rijden we door naar Hornopirén. In de bergen zijn de Chileense wegenwerken ook vandaag nog altijd bezig; “Todos por Chile” staat op grote plakkaten langs de weg. Het is gezellig in Hornopirén met zijn grindstraten en sneeuwbedekte bergen en we begrijpen waarom Chile een populaire vakantiebestemming kan zijn. Onze cabana Rincon del Gaucho ligt midden in de bossen. Bovendien lopen hier ook 7 Jack Russells die ons nieuwsgierig komen bezoeken. En dan valt de deur dicht en zit de sleutel langs de binnenkant … Gelukkig blijkt de eigenaar lenig langs het keukenraampje naar binnen te kunnen klimmen! We zijn de koude nachten niet meer gewoon en ’s ochtend moeten we lichtjes verkleumd op tijd naar de ferry. Het lijkt alsof we even terug gaan in de tijd als we in het grote salon terechtkomen waar de lekkerste taarten op ons wachten. Op deze ferry varen we met veel plezier de volgende 4 uren rustig door de diepblauwe fjorden naar Caleta Gonzalo. De aarde knerpt onder de wielen als we van de veerboot hobbelen en de varens aaien de autoramen, de toon is gezet. De woestmooie Carretera Austral zet zijn route verder door het Parqué Pumalin van Douglas Tompkins . We overnachten in Chaitén in hotel Schilling. Ook hier heeft de tijd stil gestaan en zie je nog veel invloeden van de Duitse pioniers. ’s Ochtends bakt de oma eitjes voor ons en ook zij spreekt nog enkele woorden Duits. Vlak voor Puerto Cardenas aan het Lago Yelcho houden we even halt bij de Silla del Diablo, een berg in de vorm van een zetel. Eens voorbij Villa Santa Lucia drinken we koffie in La Junta. De grindweg voert ons langs ontelbare haarspeldbochten door Parqué Queulat, een subtropische wildernis waar zelfs de ijverigste pioniers nooit binnengedrongen zijn. Langs de weg in deze oerbossen waan je je in Jurassic Parc, mede dankzij de reusachtige rabarberbladeren. In het typische pioniersdorp Manihuales heeft de tijd ook stil gestaan maar de sfeer is hier rustig en aangenaam. In de verte zien we Coyhaique liggen, ingesloten tussen de rivieren Coyhaique en Simpson in een uitgestrekt tafelberglandschap. Bomenkerkhoven langs de weg verraden een verleden van terreinen afbranden voor o.a. het vee. In Coyhaique vinden we een boetiekhotel met fingerprintherkenning, een sprong vooruit in de tijd. We willen de grens naar Argentinië oversteken maar daar komt een hele rompslomp bij kijken. Gelukkig is de dame van de verhuurauto behulpzaam om alle nodige documenten door te mailen en betalingen af te handelen. En dan rekenen we ook nog op de manager van het hotel om alles af te printen. Elektronisch is hier niet genoeg want waar moeten ze dan hun stempels zetten? Zonder Spaans ben je hier ook redelijk verloren, de kennis van de Engelse taal is hier een zeldzaamheid.
